Ken je het gezegde “Frankrijk is een mooi land als er geen Fransen zouden wonen”?
Ben je het eens met deze stereotype uitspraak?
Of vind je het een gezegde dat klakkeloos overgenomen wordt en gewoon niet klopt?
Komen we dan op voor wat God ons leert?

Andere volken, andere culturen kunnen geheel andere manieren hebben.
Gewoontes die anders zijn dan hoe wij ze vanuit onze opvoeding, school of vanuit de omstandigheden geleerd hebben.
Vanaf mijn eerste standplaats als machinist bij de NS reed ik regelmatig naar Venlo.
Het gebeurde meerdere malen dat niemand teruggroette wanneer ik het verblijf van de collega’s uit Venlo binnenkwam.
Er werd gezegd dat de mensen uit het Zuiden gastvrijer zijn dan in andere delen van het land.
Ik ontdekte dat er in het zuiden anders werd aangekeken tegen mensen die van boven de rivieren kwamen.
Zijn zij werkelijk anders? Of hebben ze door de omstandigheden andere gewoontes aangenomen?

Wat leert de Bijbel ons hierover?
In het Oude Testament lezen we veel over de omstandigheden. Deze waren in die tijd heel anders dan nu. Ik vraag me nu weleens af: “hoe wordt er tegen die massale en gruwelijke moorden van het Oude Testament aangekeken? Zijn die normaal? Of wil God ons er iets mee leren?” Jezus leert Zijn discipelen iets belangrijks. Hij zegt zelfs dat het daarmee begint. Het liefhebben van God en je naaste. Dit is het belangrijkste, was het antwoord van Jezus op de vraag wat het meest belangrijke was. God heeft ons dus zeker ook lief! Voor ons is het belangrijk dat wij niet op de troon van Hem gaan zitten. Wij zien tenslotte het verborgene niet. Wij kennen het hart niet van iemand die niet teruggroet of zich anders gedraagt dan wij verwachten.

Ons gezin kwam een keer aan op een camping in Frankrijk. We hadden geen passende stekker bij ons voor de stroomkabel. Een man uit Parijs zag het en vertelde dat hij toch naar de winkel moest en dat hij wel een goede stekker mee zou nemen. Toen wij hem weer zagen had hij de stekker er ook al opgezet. Echt aardig van deze Fransman, vonden wij.