Soms heb je van die momenten dat je wel eens verder afdwaalt in gedachten dan anders. Dan openen zich gedachten die je eigenlijk niet had verwacht.
Sommigen noemen het inzichten, anderen noemen het weer anders.
Ik noem ze altijd bijzonder.

Terwijl ik in mijn hoofd bezig was met het zoeken naar een onderwerp voor een blog,  kwam ik (zoekend naar iets totaal anders) op internet bovenstaande spreuk tegen.
De uitspraak stond op de website junctajuvant.nl. in de titel van een stuk van Machiel Kuijt.  

Toen ik het artikel las raakten de volgende zinnen me meteen.
“Ik denk, ik twijfel, dus ik besta.
Overgeleverde waarheden kunnen onjuist blijken te zijn, en ook je eigen waarneming kan je bedriegen. Maar als zelfs je eigen zintuigen je kunnen bedriegen, waarvan kun je dán nog zeker zijn? Is er dan nog iets wat we zeker kunnen weten?”

Met name die laatste zin bracht me wat van mijn stuk en in verwarring.
Als je er zelfs niet meer vanuit kan gaan dat je eigen zintuigen je geen parten spelen, waar kun je dan inderdaad nog wel vanuit gaan?
Maar wees gerust, het idee maakte me niet somber, maar triggerde me wel.

Want heel veel populaire tv-spelshows zijn volgens mij namelijk gebaseerd op het principe dat je zintuigen je voor de gek kunnen houden. Denk maar aan MindF*ck of aan sommige proefjes uit de natuurkundelessen van vroeger. Weet u nog dat het leek of het rietje “geknakt” was in een glas met water? Of heeft u die zwevende waterkraan wel eens gezien waar water uit stroomde?

Ik had wel een beeld van herkenning. Soms is er twijfel. Over belangrijke keuzes, beslissingen.
Soms over kleine dingen, niet leven veranderend, maar wel belangrijk genoeg om een goede keuze te maken.
Tja, wat doe je dan als je twijfelt? Ga je alles uitwerken in hapklare brokjes?
Of laat je het als geheel even lekker gaar sudderen in je brein? Of zoek je hulp? Of…. zijn er net zoveel mogelijkheden en oplossingen als vragen?

Ik ben best vaak een ‘pruttelaar’. Ik laat het even lekker in mijn brein gaar worden en kijk wat er dan gebeurt. En heel bijzonder, vaak krijg je dan ineens een ingeving, of een brainwave en staat je helder voor ogen wat te doen. Ik noem dat wel eens mijn nachtlampje dat aangegaan is en er een helder licht over heeft laten schijnen. Mijn ‘Hulpje’ van bovenaf (en dat is niet disrespectvol bedoeld) heeft me weer geholpen.

Ja, want zo zie ik dat. ‘Mijn Hulpje van boven’ gaf me weer een helder inzicht.
Ik weet me dan gesteund door Hem, Hij die mij het vermogen om te denken heeft gegeven. Want dat is één ding waar ik niet over twijfel. Zijn hulp komt altijd op de meest onverwachte momenten en op een manier die me telkens weer blijft verrassen. Het kan soms zitten in een ontmoeting met iemand, in een mooie bloem die je ziet, in een vogel die prachtig fluit. Of in een artikel dat je tegenkomt als je op zoek bent naar een ‘hint’ of onderwerp voor je blog!

Maar dan stel ik mijzelf nu ineens ook een andere vraag: “Geldt “Ik denk, ik twijfel niet, dus ik besta” dan ook?” Volgens mij wel, mits het niet-twijfelen niet star en rigide is. Maar daar zal Hij wel over waken, daarvan ben ik overtuigd. Tot nu toe is Zijn hulp altijd gekomen op de meest onverwachte – en daardoor meest waardevolle – momenten.
Deze laatste vraag is trouwens wel weer een leuke vraag om even lekker te laten ‘pruttelen’ en het antwoord af te wachten.​