In deze tijd van bezinning, reflectie en overdenkingen kom je tegenwoordig de eigentijdse en muzikale versie van de 40-dagentijd, samengevat in ‘The Passion’ steeds meer tegen. Natuurlijk, ook vroeger was ‘The Passion’ er al, immers wereldberoemd is de Mattheüs Passion van de grote J.S. Bach. Het is het verhaal over de laatste dagen van de naamgever van het Christendom, Jezus Christus, de zoon van Hem die alles begonnen is.

Soms denk ik wel eens, past dat wel?
Past het wel om zo’n heftig verhaal om te zetten naar LICHTEmuziek? Is dat niet te frivool?

Of is het juist dan dat het verhaal nóg meer waarde en betekenis krijgt?
Want hoe mooi klinken de liederen die we horen wel niet? Soms luister je met kippenvel, soms met tranen in je ogen. Hoe dan ook, de muziek roert me altijd opnieuw.

 
Maar sluit dit bezinning in of juist uit? Ik weet het antwoord niet. Voor sommigen zal het ’insluiten’ zijn, voor de ander juist weer niet. Die ander heeft misschien juist meer behoefte aan het in stilte bezinnen. Zodat de gedachten de vrije loop krijgen en niet afdwalen door de klanken van de muziek. Maar bezinning is ook het kwetsbare herkennen in zijn kracht.  Zoals een roos mooi en kwetsbaar is, heeft hij ook de kracht van de pracht en de geur.

Hoe doe je aan reflectie als de stilte ontbreekt? Is die stilte eigenlijk wel zo nodig, of kan muziek reflectie juist ook heel goed versterken?
Weer zo’n machtig dilemma. Want wat voor de een geldt, geldt niet (helemaal) voor de ander. Wie het weet, die mag het zeggen.

Zelf blijf ik de 40-dagentijd altijd een fascinerende tijd vinden. Voor mezelf is het een tijd waarin alle drie de dingen gebeuren, soms zelfs tegelijkertijd.

Muziek is in mijn leven van groot belang. Ik mag (op zeer bescheiden niveau) muziek maken met een muziekvereniging en een koor. Ogenschijnlijk twee uitersten in het spectrum waarin ik muziek maak. De ene groep maakt met ongeveer 60 man vlotte populaire luister- en meezingmuziek. De andere groep zingt – veelal – kerkelijke liederen, of althans liederen met een Christelijke boodschap, soms ook op een moderne leest geschoeid. Ik zei ‘ogenschijnlijk’, want schijn bedriegt.

Beide groepen zijn met creativiteit bezig, bezig met de gave die zij kregen van de Schepper.
Muziek maken met een instrument of met de stem vraagt om (een mate van) gegeven talent. En je doet het niet alleen voor jezelf. Je probeert om de medemens dezelfde mooie emotie (= passie) te laten voelen die je zelf ervaart door muziek te maken. Het unieke van muziek is dat door te delen de muziek intenser wordt beleefd.

En dat leidt (in ieder geval bij mij) soms tot bezinning, waarbij ik terugdenk aan wat er allemaal is gebeurd en wat er om me heen gebeurt.
Het brengt me zeker ook reflectie, want al denk je soms dat je iets goed beheerst, dan plotseling merk je dat je iets tóch niet helemaal onder de knie hebt. En dat reflecteert dan (letterlijk) terug naar je eigen beeld van muziek maken. Gewoon opnieuw beginnen en niet opgeven. Want dat was hoe Jezus het ook deed.

Deze periode is voor mij ook een periode waarin ik regelmatig mijn doen en laten overdenk. Deed ik alles wel zo goed? Was ik wel consequent met het toepassen en naleven van Jezus Zijn gedachtengoed?
Als ik dan eerlijk ben en terugkijk naar mijzelf en wat ik gedaan heb, dan constateer ik dat dit echt niet altijd het geval is geweest.
En dat brengt me dan weer opnieuw tot bezinning, dan doe ik opnieuw de belofte aan mijzelf om het wéér opnieuw te gaan proberen en niet op te geven. Ik bid om de kracht om het nu wel waar te maken.
Maar ik besef dat ik slechts een mens ben, een mens van fouten, maar toch ook een mens van en met goede bedoelingen, die tóch blijft proberen om het goede in hem sterker te maken, ook naar anderen toe.

Ik wens u een mooie 40-dagentijd toe. Met prachtige momenten van bezinning, reflectie en mooie overdenkingen, als u naar de Passion of andere mooie muziek of verhalen luistert.