Vind je het ook zo verschrikkelijk als er hongerende mensen in het nieuws komen? Is dat niet een aanklacht tegen ons allemaal? Honger is onrecht. We zijn er allemaal verantwoordelijk voor, want we laten telkens weer situaties ontstaan waarin mensen tekortkomen, of dat nu ten gevolge van armoede is of van oorlog en geweld.

Jezus leert zijn leerlingen gastvrijheid.
Bij het bekende Onze Vader merkt Hij op: “Is er soms een vader onder u die, als zijn zoon hem om een vis vraagt, hem voor een vis een slang zal geven?
Of als hij om een ei vraagt, hem een schorpioen zal geven?”

De acteur Ken Curtis heeft samen met zijn zoon een film gemaakt over het Onze Vader, die nog te zien is op YouTube: Reflections on The Lord’s Prayer for People with Cancer. Het is een bemoedigende film voor ieder die worstelt met ziekte of gebrek.
(Klik op de foto om de film te zien)
Ken Curtis (overleden in 1991) kijkt vanuit zijn ervaringen van ziekte en overgave naar het Onze Vader. Het gebed geeft hem troost, doordat het hem God als Vader leert kennen. Het wijst ook de weg om, ondanks je ziekte en beperkingen, toch je blik op de grote wereld te blijven richten. En dan bedoelt hij met ‘wereld’ de aarde zoals God die bedoeld heeft: vergelijk de beden “uw koninkrijk kome, uw wil geschiedde, op aarde zoals in de hemel.” Het gebed helpt om je rol als gelovige in deze wereld te accepteren. Je bent een kind dat de wil van God moet doen. Je bent een burger van Gods koninkrijk. Dat zou je onze roeping kunnen noemen. En daarbij mag je weten dat God als Vader voor je zorgt.

Dat is iets waar je weinig bij stil staat zolang je gezond bent; maar des te meer als je op jezelf wordt teruggeworpen door ziekte. Ken Curtis heeft dit zelf in ieder geval zo ervaren: hij was lange tijd ziek door kanker en hartproblemen. Hij heeft in die periode inderdaad ervaren dat de Vader hem geen slang gaf in plaats van een vis, dus dat God hem niet teleurstelde. Daarom roept de film ons op om vanuit een vast vertrouwen op God te leven. Hij zegt dan onder andere dat een kind niet aan zijn moeder vraagt “Is er iets te eten vanavond?”, maar: “Wat eten we vanavond?” Het eerste is voor het kind geen vraag; natúúrlijk is er avondeten.

Bij een bespreking met anderen kwam gelijk de opmerking: “Dat is toch niet overal zo?” Er zijn ook kinderen die opgroeien in gebrek, zonder de zekerheid van drie of zelfs maar één maaltijd per dag. Ik denk in deze tijd ook aan de Palestijnen in de Gazastrook, waar een groot gebrek is aan eten. De vraag is dus wat Jezus eigenlijk bedoelde bij de bede “Geef ons heden ons dagelijks brood”.

Bedoelde Hij dat dit brood er sowieso is, dat je daar geen zorgen over hoeft te hebben? Dan zou Jezus de hongerende mensen over het hoofd gezien hebben. Of bedoelde Hij dat je God gerust om eten kunt vragen?

Ik denk het laatste. Jezus bedoelt dat God wel weet wat wij nodig hebben, maar dat Hij graag als persoon met ons omgaat. God wil dat wij vragen en dan zal Hij als een Vader voor ons zijn. Dat wil niet zeggen dat er zomaar brood uit de hemel komt vallen, maar wel dat Hij de hongerigen en dorstigen zal steunen. Steun kan komen door mensen die Gods wil doen. De wereld is pas rechtvaardig te noemen als we delen van onze overvloed, zodat de honger wordt gestild.

Jezus leert ons dus een gebed waarin we ons op Gods rijk richten, waar iedereen te eten zal hebben. De basis is het vertrouwen op God en juist daardoor ga je samen delen. Of je nu veel hebt of weinig, je bent deel van de gemeenschap die God als Vader heeft. In die gemeenschap hoeft niemand tekort te komen.