Persoonlijk vind ik het Israëlisch-Palestijns ‘vraagstuk’ een van de moeilijkste die er is.
Dat begint al met de woordkeuze waarmee je de ‘situatie’ wilt beschrijven.
Spreek je over een conflict of over een oorlog?
Over rechtmatige verdediging of onrechtmatige agressie?
Maken Palestijnen zich schuldig aan terrorisme of verzetten zij zich tegen hun bezetters?
Maken Israëliërs zich schuldig aan apartheid of beschermen zij zich tegen gewelddadige aanvallen?

In mijn ogen is de ‘situatie’ dermate complex dat je er alleen zeer genuanceerd over kunt spreken.
Iedereen die daarom in zwart-wit termen spreekt diskwalificeert zich wat mij betreft.
Want het kan niet waar zijn dat een nooit fouten maakt en dat de ander nooit iets goed doet.
Het kan niet waar zijn dat de een altijd de waarheid spreekt en dat de ander altijd liegt.

Een andere reden die mij verlegen maakt om mij over deze ‘situatie’ uit te spreken, is dat ik niet in Israël of Palestina woon. Dat leidt allereerst tot de terechte vraag of ik wel weet waar ik over praat.  Maar ook of ik vanuit mijn comfortabele positie niet te gemakkelijk praten heb: het is niet moeilijk om je uitspreken als dat verder geen gevolgen voor je heeft.

Moeten we dus maar zwijgen?

Ergens staat in de Bijbel dat het kwade door het goede overwonnen kan worden.
Dat kan andersom betekenen dat het kwaad overwint als goede mensen niets doen.
Zwijgen is dus geen optie.
Op grond van het verleden, formuleerden Duitse katholieke bisschoppen dat vorige jaar scherper: zwijgen en lijdzaam toekijken is schuldige medeplichtigheid en is dodelijk.

Voordat we ons over het gedrag van anderen uitlaten, dienen we eerst onder ogen te zien waar wij de waardigheid van mensen geweld aan doen.
Of wij producten kopen waarvoor mensen worden uitgebuit.
Of wij toekijken bij dagelijks aanspoelende lijken op de Europese kust, nu al meer dan 10 jaar lang.  

Ook dit legt ons niet het zwijgen op, maar verhindert ons wel om hoog van de toren te blazen.

Op dit moment, zo geloof ik, is eerste en vooral zaak dat wij iedereen en iedere organisatie die oproept tot het beëindigen van alle gewelddadigheden van alle partijen ondersteunen. En uit het diepst van ons hart bidden om vrede.

2 Reacties

  1. Willemien

    Heel mooi beschreven! Ik geniet altijd van jouw blogs

  2. Lieke

    Inderdaad, wij weten niet hoe het voelt om daar te wonen op dit moment. De uitgangspunten liggen zo ver in het verleden en iedere keer weer oog om oog, tand om tand bij beide partijen.
    Heel verdrietig allemaal. Er zijn alleen maar verliezers!
    Blijven praten aub door gezaghebbende personen in deze wereld.
    Oorlog, haat en wapengekletter hebben nog nooit Iets opgelost.
    Bidden voor deze mensen kan niet verkeerd zijn!

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *