In de weken na Pasen, lezen we in de kerk verhalen over nog meer verschijningen van Jezus na z’n opstanding.  Prachtige verhalen die mij elk jaar weer boeien en aan het denken zetten. En ook boeiend om te vergelijken hoe dat in de verschillende evangeliën wordt verwoord. Althans, ik vind dat boeiend, misschien jij minder.

Het is niet alleen omdat het ook m’n werk is, maar omdat de vraag ‘wat is opstanding’ een voor mij steeds terugkerende vraag is. Juist omdat in de verschillende evangeliën daar zo verschillend over wordt verteld, is één ding duidelijk: daar is niet een eenduidig antwoord op te geven. Zondag lezen we overigens Johannes 21: 1/m 19. Over Jezus die in alle vroegte verschijnt aan de oever van het meer van Tiberias. Opstanding is daar niet doorgaan met de dingen te doen zoals je gewend was om te doen.

Het schilderij van Marc Chagall heet ‘Opstanding’. Een paar details haal ik eruit. De rest laat ik aan jouw verbeelding.

De cirkel op de buik van Jezus is symbool voor de hoop op nieuw leven na het doorstane lijden.
Het linkerbeen van Jezus is korter en lijkt zich te buigen. Het ziet eruit alsof Hij bereid is van het kruis af te komen en zich te begeven naar de donkere omstandigheden van mensen, wiens lijden Hij op zich heeft genomen. Opstanding hier is: drager van hoop zijn door naar mensen toe te gaan in hun lijden.

Dat kan individueel, maar ook als kerk, als gemeente: teken van hoop zijn. Er is veel bezorgdheid over hoe het toch verder moet met de kerk na corona. Of iedereen wel terugkomt. En dan is opstanding: los komen uit de greep van de zorg om het zelfbehoud van de gemeente. Opstanding is: drager van hoop zijn, door betrokken te zijn en te blijven op de omgeving waarin we kerk zijn.

ds. Marjo den Bakker