Het tweede interview in deze reeks is met Cas van Beek van de katholieke lekenbeweging Sant’Egidio, gevestigd in het klooster aan de Kade. Geïnspireerd door gebed, vriendschap en vrede richt Sant’Egidio zich op het ondersteunen van bijstandsgezinnen en eenzame ouderen in Roosendaal.
Wat inspireert je in je werk?
“Allereerst vind ik mijn inspiratie op straat. Daar zie ik veel bijstandsgezinnen die in deze coronatijd alleen maar méér in nood komen.
We proberen hun dorst niet alleen in materiële zin te lessen door hen voedselpakketten, kleding of huiswerkbegeleiding te bieden.
Ook hopen we door langdurig vriendschappelijk contact hun zielendorst te lessen.
Daarom gaan we ook vriendschapsbanden aan met eenzame ouderen die we regelmatig bezoeken.
Een tweede bron van inspiratie is mijn geloof. Elke maand komen we als gemeenschap samen in gebed.
Het gebed inspireert ons om alert te blijven op het onverwachte dat zich aandient.
Zo ontdekken we telkens weer nieuwe kansen die we van tevoren niet hadden kunnen bedenken. Dat is heel avontuurlijk.”
Is er soberheid in je werk?
“Jazeker. Soberheid wil zeggen dat je steeds weer terug gaat naar de essentie, naar wat echt belangrijk is.
Om op het juiste moment te geven wat nodig is. Dat kan een voedselpakket zijn, maar ook een goed gesprek.
En dan ontdek ik vaak dat met het weinige dat je hebt, je meer kunt geven dan je dacht.
Soberheid is essentieel voor een christelijke levenshouding. Nergens zoek je luxe op.
Soberheid is ook barmhartig. Vanuit ons hart gaan we naast de kwetsbare ander staan, leven we mee, en lijden we mee.”
Speelt solidariteit een rol in je werk?
“In dit coronajaar hebben we extra oog voor eenzame ouderen, die alleen en vaak armlastig in hun huisje zitten.
Bij navraag blijkt dat ze verlangen naar gemeenschappelijke vormen van wonen, waarin ze regelmatig samen optrekken, koken, eten.
Liefst in een gewone wijk waar kinderen langs lopen en je met de buren een praatje maakt.
Maar daar is onze maatschappij niet meer op berekend. Voor deze ouderen zijn kleinschalige woonvormen onbetaalbaar.
De woningbouw is immers vergaand geprivatiseerd. Samen met andere partijen in de stad willen we het initiatief nemen om dergelijke woonvormen betaalbaar te maken. Bijvoorbeeld door een fonds te creëren dat niet op winst gericht is, maar op solidariteit. Ik denk dat caritatieve organisaties geïnteresseerd zullen zijn in een dergelijk initiatief.
Alweer zo’n avontuur.”