‘…….zo smacht mijn ziel naar u, God’

Misschien wel één van de bekendste zinnen uit het boek Psalmen.
Over die hinde of dat hert.
Een Psalm met woorden die als het ware uit je tenen komen, als het ‘jouw’ Psalm is op een bepaald moment.
Een Psalm die beelden oproept, zoals bij kunstenares Anneke Kaai.

Karel Deurloo heeft bij iedere Psalm een gedicht gemaakt.
Ik hou van het boek Psalmen, maar niet minder van wat Deurloo er steeds weer van maakt: verrassend dichtbij.
Zo ervaar ik dat.

Hieronder zijn gedicht bij Psalm 42.

Het hijgend hert

“Stel je bent een hert.
Zitten ze met honden en geweren achter je aan
weet je nog maar net te ontsnappen
ren je voor je leven de longen uit je lijf.
Sta je na te hijgen buiten schot en buiten adem
dan zit er alleen maar in je kop:
water, nu eerst water, alleen maar water.
De rest komt later wel.

En ik, waarom zit ik in de zenuwen en ben ik in de war?
Alles zit mij tegen, het klopt niet meer in mijn hart.
Het klikt niet meer tussen mij en mezelf.

Stel, je bent een mens.
Zitten ze scheldend en schreeuwend achter je aan
om je op je ziel te trappen
red je het niet meer, heb je het helemaal gehad.
‘Wat heb jij nog aan God? Jij bent toch godvergeten?’
Dan maalt alleen maar in je hoofd:
God, nu eerst God, alleen maar God.
De rest komt later wel.

En ik weet dan waar het op aankomt in mijn hart en ziel.
Dan kan er ertegen, dan ben ik op mijn plek.
Zit dat goed, dan gaat het me goed.”

Ds. Marjo den Bakker