Het project van de commissie voor Zending, Werelddiaconaat en Ontwikkelingssamenwerking (ZWO-jaarproject) is:
Een betere toekomst voor straatkinderen in Indonesië.
Indonesië heeft meer dan 15.000 eilanden. Een van die eilanden is Java. Java is ruim 3 keer zo groot als Nederland en heeft meer dan 140 miljoen inwoners. Yogyakarta ligt in het midden van Java en heeft ongeveer 512.000 inwoners.
Naast het werk van Dreamhouse in de Indonesische stad Yogyakarta op het eiland Java verricht Dreamhouse ook werk voor straatkinderen in de Indonesische stad Kupang op het eiland Timor.
Dus dit werk vindt nu plaats op twee locaties. Als ZWO-commissie willen we daarbij aansluiten en ons op het werk op beide locaties richten.
In Yogyakarta leven veel kinderen op straat. Zij worden aan hun lot overgelaten en moeten zichzelf zien te redden. Een kind verdient € 4-8 per dag op straat, dit gaat vooral op aan voedsel, internet, drank, drugs en gaming. Meestal komen de kinderen uit sociaal-zwakke thuissituaties met problemen zoals drank, gokken en werkloosheid. Door groei van de stad hebben sommige mensen minder kans op werk. Het kind raakt gewend aan het geld verdienen op straat, maar risico’s zoals drugsverslaving en (seksueel) misbruik zijn groot. De kinderen gaan niet naar school en missen daardoor kans op een gewone toekomst. Soms slapen ze wel thuis, vaak zijn ze ook ‘s avonds laat en ‘s nachts op straat.
De organisatie Dreamhouse (Droomhuis, Rumah Impian in het Indonesisch) kijkt naar hen om. Het doel van Dreamhouse is het versterken van gezinnen om zelfvoorzienend te worden, en om kinderen te waarderen en naar school te laten gaan. Om zo de kinderen hun dromen weer terug te geven en waar te laten maken. Met al haar activiteiten bereikt Dreamhouse per juli 2023 438 kinderen.
Dominee Sammy Ladh is oprichter en algemeen directeur van de stichting.
Dominee Ladh vertelde dat het idee voor Dreamhouse circa 20 jaar geleden is ontstaan, toen hij vanuit het eiland Timor naar Yogyakarta kwam. Hij was toen geschrokken van de vele straatkinderen waarvan velen ook op straat leven. Hij is toen met zijn vrouw en soort van leger des heilsopvang begonnen waarvoor hij zelf een huis huurde. Kinderen konden daar slapen en na het ontbijt weer weg.
Dit was het begin van steeds meer activiteiten om deze kinderen te helpen aan een betere toekomst want: De straat is niet voor kinderen. Wel om te spelen, maar niet om daar de hele dag rond te hangen, te moeten bedelen of werken en eventueel ook ’s nachts te slapen. Hij wilde dat de kinderen weer zouden kunnen dromen en de mogelijkheid kregen om hun dromen waar te maken; vandaar de naam Droomhuis.
Om het doel van Dreamhouse te bereiken zetten medewerkers en vrijwilligers zich in voor onder meer de volgende activiteiten:
- Driemaal per week houden vrijwilligers en medewerkers contact met de kinderen op straat. Het gaat hierbij om vriendschap op te bouwen door gebruik van muziek, sport en spel.
- Ze hebben vier inloopcentra waar kinderen basislessen in lezen, schrijven, rekenen, theater, muziek en sport kunnen volgen. De kinderen kunnen ook langskomen voor een bad en schone kleren.
- Samenwerking met ouders voor het krijgen van een identiteitsbewijs voor hun kinderen om onderwijs te mogen volgen, want dit is een vereiste in Indonesië. Ook stimuleren ze ouders voor een alternatief inkomen.
- Tevens willen ze de maatschappij bewust maken van rechten van kinderen en de problematiek van de straatkinderen.
Dreamhouse beschikt over twee opvangcentra voor kinderen die de straat willen verlaten en dit niet in de thuissituatie kunnen.
Er is een centrum voor meisjes. Hier werden 7 meisjes opgevangen in de leeftijd van 9-17 jaar. Zij worden begeleid door een begeleidster die samen met de meisjes in dit huis woont. Zij is er specifiek voor het welzijn van de meisjes. Daarnaast is er ook iemand specifiek voor de huishoudelijke taken. Er wordt van de kinderen verwachten dat zij hierbij ook meehelpen. Natuurlijk vindt dat niet iedereen leuk, dus er hangt ook een schema om hen hieraan te herinneren.
In het opvanghuis voor jongens wonen op dit moment 9 jongens in de leeftijd van 8-17 jaar.
De kinderen die worden opgevangen blijven veelal een aantal jaar in het opvanghuis tot maximaal 18 jaar. Zij kunnen daarna nog een beroep doen op een mentor.
Zij gaan allemaal naar privéscholen omdat met deze scholen beter is samen te werken en zij betere begeleiding bieden aan deze getraumatiseerde kinderen. Ook is de kans groter dat de kinderen hier worden geaccepteerd en niet worden gepest vanwege hun afkomst/ander gedrag.
Dreamhouse kan een beroep doen op een breed netwerk.
Naast de samenwerking met particuliere scholen is dit ook met
- Artsen
- Universiteit van Yogyakarta, in het bijzonder de psychologische faculteit
- Opleidingen in binnen- en buitenland die stagiaires leveren (ook vanuit Nederland)
- Organisaties die ouders kunnen helpen hun gezin financieel te onderhouden
- Overheidsinstanties
- Ondersteuning bij marketing en communicatie, bijv. eigen lesmateriaal
- Buurtbewoners
Als ZWO willen we samen met u bijdragen aan het werk van Dreamhouse, om de straatkinderen van Yogyakarta en Kupang weer te laten dromen en een betere toekomst te realiseren. Wij rekenen op jullie medewerking, want zonder jullie hulp kunnen wij dit niet.
Zo helpt jouw bijdrage:
- € 20: eerste opvang en verzorging voor een kind
- € 25: een maand onderwijs
- € 50: training voor ouders in het verbeteren van hun inkomen en levensonderhoud
Je kunt dit project steunen door een gift over te boeken naar IBAN-bankrekeningnummer NL52 INGB 0003 4455 91 van de Diaconie Protestantse Kerk Roosendaal o.v.v. “ZWO-jaarproject Indonesië”.
Je kunt dit project steunen door mee te doen aan de activiteiten, die de ZWO-commissie organiseert en/of door een gift over te maken
Welk bedrag wil jij geven?