Op weg naar Kerst, op weg naar het Licht. We zingen en bidden om vrede, terwijl we steeds meer horen van oorlog en geweld.

Rond het gebouw van de Verenigde Naties in New York, die zich inzetten voor internationale vrede en stabiliteit overal op deze aarde, staan verschillende standbeelden.

Het bekendste beeld is dat van een man die zijn zwaard met veel kracht kapot slaat om er een ploegschaar van te maken.
Een vertaling van het prachtige visioen uit Jesaja 2: “Dan zullen zij hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen; geen volk zal tegen een ander volk zijn zwaard opheffen en zij zullen de oorlog niet meer leren.”

De tijd van Jesaja was ook een tijd van wanhoop en angst. Het noorden was al in ballingschap gevoerd, nu stond men op het punt om ook Juda en Jeruzalem te veroveren. Dan mag Jesaja zijn visioen bekend maken. Eens zal de tijd komen dat de volken zullen optrekken naar Jeruzalem. Niet om oorlog te voeren maar om te leren wat Gods bedoeling is met alle volken. Te leren wat de Thora zegt over onrecht en gerechtigheid, over oorlog en vrede. Als ze zich dit eigen hebben gemaakt, zal de tijd komen dat geen volk het meer in zijn hoofd haalt om oorlog te voeren.

De ironie is dat het beeld is gemaakt door een Oekraïense kunstenaar in 1958 en aan de VN geschonken door Rusland. Was het maar zo dat wapens worden omgesmeed tot gebruiksvoorwerpen. Nu smeekt Oekraïne het Westen om meer wapens. De eindeloze, gruwelijke beelden van de oorlogen die nu gevoerd worden, maken ons misselijk.
Een ander beeld is dat van een pistool dat een loop heeft dat tot een knot is gedraaid, zodat er geen kogel meer uit geschoten kan worden.

Beide beelden delen ons verlangen, midden in een roerige, angstige wereld naar gerechtigheid en vrede. Het wordt dadelijk weer volop gezongen: “Vrede op aarde”. Laten we het maar blijven zingen, soms tegen beter weten in. Omdat de hoop het laatste woord wil hebben. Daarvoor hebben we visioenen nodig, die ons laten zien hoe Gods wereld er in Zijn ogen uit moet zien. Vergezichten waar we ons aan kunnen laven. Waar we onze blik op gericht moeten houden. Want het is niet zo dat Jezus ons leerde dat niet het recht van de sterkste geldt, maar dat van de weerloze, zwakke, uitgebuite en verdrietige medemens.

Laten we de hoop in onszelf vasthouden, dat ook al is de wereld donker, wij een Kindje verwachten dat de Hoop van de wereld is. Kwetsbaar en afhankelijk van onze wijze waarop wij de wereld tot Zijn Koninkrijk van licht, vrede en gerechtigheid maken. Daarin hebben we elkaar hard nodig om de lofzang gaande te houden. Hij is gekomen en zal weer komen om Licht, vrede en toekomst voor en met ons te scheppen.