Wat in stilte bloeit, in de luwte van tuinen,
onder de hete zon op de akker,
heeft Hij bestemd voor de tafel der armen.

Aardekracht, zonkracht is Hij, licht in mensen,
dat wij elkaar verblijden en doen leven,
brood van genade worden, wijn van eeuwig leven.

Zo begint het lied ‘De tafel der armen’ van Huub Oosterhuis en Antoine Oomen. Het lied spreekt mij aan, omdat het een verbinding legt tussen de bloeiende natuur enerzijds en dat waartoe God ons inspireert anderzijds. In het woord ‘aardekracht’ wordt die verbinding verhelderd: Gods inspiratie is als een kracht die uit de aarde komt, of uit de zon, als licht.

Met zulke natuurlijke beelden komt dit lied heel direct mijn leven binnen. Ik kan er toch niet omheen dat ik gegrond ben in de aarde en dat ik leef in het licht van de zon? Net als alle planten en dieren, leven wij als deel van de natuur die ons omgeeft. Dat is onze plek in Gods Schepping, toen Hij ons vormde uit het stof van de aarde (Genesis 2:4).

In de lente vieren wij het Paasfeest: het nieuwe leven met de Opgestane Heer breekt aan. De opbloeiende planten en bloemen kunnen we als beeld van dat nieuwe leven zien.

Er is veel doodsheid in de wereld: we hoeven de kranten maar op te slaan om te lezen over onrecht, geweld en oorlog. Dat zou je de winter kunnen noemen: koud en onvruchtbaar. Jezus zegt dan dat de graankorrel moet sterven, om vrucht te kunnen dragen (Johannes 12:24). Hij is zelf de winter door gegaan, om in de lente weer uit te botten en te bloeien.

Wij mogen zijn vruchten dragen, namelijk ‘dat wij elkaar verblijden en doen leven, brood van genade worden, wijn van eeuwig leven’.

In de tuin bij de Paterskerk aan de Kade, staan beelden van Roland Hoefsloot. Je kan er vrij de tuin in lopen en bij de beelden stilstaan. Ze doen je beseffen dat wij een deel van Gods goede Schepping zijn. Veel gezichten van die beelden zijn naar boven gericht. Het lijkt erop dat die figuren zich overgeven aan een kracht of zegen van boven, een kracht die tegelijk van beneden komt, ja van alle kanten. Het is de aardekracht, die ook zonkracht is; het is het licht van de Schepper, die ons wil laten bloeien met heel zijn Schepping.

Het lied van de tafel der armen gaat verder, het stelt een opgave aan ons:

Maar die niets hebben: wie zal hen hieraan deel geven?
En die in weelde zwelgen en van niets weten,
wie zal HEN naar gerechtigheid doen verlangen?

Aanschijn der aarde, wie zal jou vernieuwen?
Hij die alles zal zijn in allen,
heeft ons bestemd om, aarde, jouw aanschijn te vernieuwen.