Dit poppetje kreeg ik vorige week van een vriendin.

Wij spelen al heel lang in hetzelfde muziekgroepje, zij blokfluit en ik klavecimbel.
Ergens tussendoor gaf ze het. ‘Hier, een Maria, je kan wel wat bijstand gebruiken in deze tussentijd’.
Dat ontroerde me. En ze heeft wel gelijk, want het is wel een rare tijd nu voor mij.

Overigens is zij niet van katholieke huize, maar degelijk Hervormd.
Maar wel met grote belangstelling voor het kloosterleven, zoals ik dat ook al jaren heb.

Ik kon het niet laten om even te googelen op ‘Maria van altijddurende bijstand’. 
De beeltenis daarvan is niet helemaal zoals dat poppetje.
Tja, dat krijg je als je er niet mee bent opgegroeid.
Het gaat terug op een icoon van Onze-Lieve-Vrouw van altijddurende bijstand.
Deze icoon is sinds het eind van de 15^e eeuw in Rome, maar is mogelijk ouder.

En ik vond er een mooi gebed bij, dat gebeden kan worden tijdens een Noveen (9-daags gebed) tot Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand:

“O Moeder van Altijddurende Bijstand,
leer mij in mijn leven steeds het fundamentele
en het noodzakelijke te zoeken.

Leer mij steeds te luisteren naar de Heer,
en in zijn dienst te staan.

Leer mij met vertrouwen en liefde
de eisen en de verlangens
van de eeuwige Vader te begrijpen,
en mij er met edelmoedigheid aan te onderwerpen.”

Helemaal thuis zal ik niet gaan raken in de Mariaverering.
Maar het gehaakte poppetje staat nu wel op mijn werkplek, niet alleen voor nu. Ik laat het voorlopig maar staan.

Ds. Marjo den Bakker