1981. Echt alweer héél lang geleden.
Ik stond erbij en keek ernaar toen mijn vader van het ene op het andere moment stierf.
Het kwartje dat je leven zó voorbij kan zijn, is bij mij dus al vroeg gevallen.
En dat heeft zo z’n voordelen.

Jezus zegt ergens om je geen zorgen te maken voor de dag van morgen.
Hartstikke logisch, zo wist ik, want die dag van morgen maak je misschien wel nooit mee.

Het besef dat je leven zó voorbij kan zijn, kan volgens mij tot twee verschillende reacties leiden.

Mijn jeugdige, eerste reactie laat zich goed beschrijven aan de hand van het liedje van Herman van Veen:
Opzij, opzij, opzij
Maak plaats, maak plaats, maak plaats
We hebben ongelofelijke haast
Want wij zijn haast te laat…
We hebben misschien nog maar een paar minuten levenstijd.

Die tijd drong om ernst te maken met God en dus de kerk, met gerechtigheid en dus opkomen voor mensenrechten.
Voor genuanceerde uitspraken had ik geen tijd, wat in 2 woorden gezegd kon worden daar verspilde ik er geen 3 aan.
Lekker duidelijk, niet altijd even vriendelijk.

Toen ik ietsje ouder werd veranderde die eerste, ernstige reactie in de tweede, pluk-de-dag reactie.
Ik ruilde Herman van Veen in voor Ramses Shaffy en de ernst voor genieten.
Als op de dag waarop ik een tentamen moest doen de zon scheen dan ging ik naar het strand want immers, mocht dit de laatste dag zijn dan zat ik liever in het zand dan in een examenlokaal.
Lachend bouwde ik een studieschuld op, zo groot dat ik daar ook een klein huis voor had kunnen kopen: wat maakt het uit, wie dan leeft, wie dan zorgt.

Nog later in mijn leven leerde ik dat als er maar twee mogelijkheden  zijn – zwart of wit, alles of niets, ernstig of genieten – dat er dan iets niet klopt. Er is altijd minstens nog een derde mogelijkheid.

Het is een levenswijsheid die ik mij graag te binnen breng op de vooravond van oud-en-nieuw.
Ook al hangt ons geloof en oud-en-nieuw aan elkaar als droog zand, met het oog op het nieuwe jaar bedenk ik me dat het wijs is om dag bij dag te leven.
Omdat los van wat de dag van morgen al dan niet brengen zal, elke dag – deze dag – een eigen waarde en eigen betekenis heeft.
Elke dag biedt mogelijkheden om van betekenis te zijn.
En elke dag biedt mogelijkheden om te genieten.
De kunst lijkt te zijn om de mogelijkheden te benutten die zich aanbieden, om te doen wat vandaag mogelijk is.

Leven bij de dag. Zonder meer.
Met die levenshouding begin vandaag.
En morgen.
En elke dag daarna.

André van den Bor

 

 

1 Reactie

  1. Heleen

    Begin vandaag en elke dag die jou gegeven is vol verwondering; niets is vanzelfsprekend, ook al lijkt dit soms wel het geval te zijn.

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *